Heel fijn aan de Rijn

De Europakade in Tolkamer heeft als grootste attractie de indrukwekkende Rijn, de mensen die van de Rijncruiseboten stappen en de zonsondergang. Er is genoeg te kijken, maar culinair heeft het niet echt naam in de streek. We proberen restaurant De Commies, sinds een paar maanden neergestreken in een nieuw paviljoen op de kade.

We mogen van de zeer vriendelijke en goedlachse gastvrouw een plek uitzoeken. Buiten op een loungebank tussen de sinaasappelboompjes, olijfbomen en palmen met zicht op het water, aan een tafel achter het windscherm of binnen in het paviljoen. Wat niet echt binnen is, omdat de pui helemaal open staat. Samen met de muziek op de achtergrond en de kok in het zicht achter de groen betegelde bar, geeft dat een goed strandtentgevoel.

Aangezien de zon wonderschoon ondergaat en het achter het windscherm nog perfect zomers is, is dit de beste plek. Dat, plus vlot een fles kraanwater, glazen en de dinerkaart, maken een goede en attente start.

Elf gerechten
De menukaart is niet meteen helder. Er staan elf gerechten op waarbij niet duidelijk is of ze ter grootte van een hoofdgerecht zijn of dat het een concept is van meerdere kleine gerechten achter elkaar. De uitleg die we krijgen is duidelijk. Een enkel gerecht plus een bijgerecht is genoeg als maaltijd. Omdat ik veel wil proeven, doe ik daar ook een lichter gerecht bij als voorgerecht.

De kok van De Commies heeft gekookt bij The Green Rose, een restaurant in Arnhem dat bekendstaat om de indrukwekkende voorraad natuurwijnen. Ook De Commies heeft een wijnkaart met biologische en natuurwijnen. Bij een heel volle oester met kimchischuim drink ik een tintelend frisse sauvignon blanc-verdejo met heel veel geur. Het nodigt uit om de wijnkaart te bekijken.

Deze natuurwijnen zijn voor lang niet iedereen bekende kost, maar ze staan duidelijk omschreven zonder ingewikkeld wijngezwam. De wijnen zijn verdeeld in frisse en vollere witte wijnen, drie categorieën rode wijnen, van fris tot zwaarder en de echte klassieke jongens. En ook nog eens een klein assortiment van de oranje wijnen, een opkomende natuurwijn. Sommelier met heel veel diploma’s is ze niet, zegt onze gastvrouw als ze met veel enthousiasme vertelt over een Gruner Veltliner. Maar ze is wel liefhebster. En dat is eigenlijk wat nog meer telt.

Mijn voorgerecht is een plak gele watermeloen. De meloen is gegaard in kokos en kardemom en ligt met verse jonge schapenkaas en wat munt als een goddelijk fris gerecht mooi te zijn op mijn bord. Op een hete dag zou je hierin willen baden, zo fris, maar met net voldoende zoet van de kardemom.

Mijn gast eet een koude tartaar van gamba’s met bovenop een laagje kokos en popcorn met veel frisse citrussmaak. De structuur van de gegaarde en gehakte gamba’s is in eerste instantie wat korrelig en droog. Heel eerlijk doet het even denken aan een beschuit qua structuur. Maar samen met de smeuïge kokos komt het gerecht uit de verf.

Mijn hoofdgerecht is een pataatje rendang. Inderdaad, een pataatje aangezien de frieten van bataat zijn gemaakt. Zelden lukken die goed, want het is een aardappel die niet echt de neiging heeft om krokant te worden. Maar dit is een heerlijke friet, zeker met de mayonaise die als basis de jus heeft van het stoofvlees. Het vlees is mals en heeft veel kokos.

Mijn gast eet een zacht broodje, kort gegrild, met verse worst. De beloofde koriander en de ras el hanout zijn heel bescheiden aanwezig, maar juist die nuance maakt het heel smakelijk. Een prima hotdog dus, met lekker wat zuur en zout van de feta. Ook hierbij zijn de zoete aardappel-frieten met truffelmayonaise lekker.

Kaasplankje
Op een terras wil je wat te zien hebben. Dat is hier prima in orde. Overvliegende meeuwen, de zon die ondergaat en de campers met eigenaren die op hun klapstoelen genieten van hun stek. Ondertussen eten we een kaasplankje, met vier kazen variërend van een oude Rotterdamse, een roodkorstkaas, een Franse blauwschimmel en een geitenkaas. Mooie kazen, alleen de rabarbercompote smaakt niet naar rabarbercompote. Eigenlijk proef ik alleen maar kaneel en dat is geen combinatie met kaas.

Als zoet dessert eten we samen de lemon tartelette, een klein fraai taartje met een goede krokante bodem, zachte, zoete lemoncurd en ongebakken en daardoor nog zachte merengue, waar wel kort de brander overheen is gegaan.

Conclusie: De Commies is een aanwinst voor Tolkamer en ruim daaromheen. Het eten is met zorg gemaakt, de wijnen zijn bijzonder, de gastvrouw is prettig en je zit hier fijn.